معمولاً فیلسوفان، چهره‌هایی نیستند که مورد پسند مردم واقع شوند وآثار فلسفی آن‌ها در زمان حیات‌شان به‌ندرت به‌عنوان کتاب‌های راهنمای زندگی شناخته می‌شوند بااین‌حال شاید بتوان سارتر را بیست‌سال پس از جنگ‌جهانی دوم، مشهورترین متافیزیسین اروپا نامید. البته شهرت وی نه‌تنها درمیان اندیشمندان مجرب‌ ــ هرچند بسیاری از اندیشمندان توجه چندانی به وی نداشتند ــ بلکه در بین افراد نسبتاً جوانی بود که براییک بار هم‌که شده در فلسفه، به‌ویژه در تفکر او، شرحی‌روشن و الهام‌گرفته از دنیا می‌دیدند، شرحیکه عموماً انتظار می‌رود فلاسفه آن را در اختیار مردم بگذارند. یکی ازافسون‌های فلسفه‌ی سارتر، درآن روزگار، داشتن مضمون سیاسی بود. گذشته وجهان فرتوت بورژوازی با ماشینیسم ناهنجار و واهی و ایرادهای کشنده‌اش درحکم یک دشمن بودند. می‌بایست به این حاکمیت پایان داده می‌شد.